Dün ‘Uluslararası Göçmenler Günü’ydü. Edirne’de göçmenleri görmeye çok alıştık. Ancak dövülmelerine uluslararası haklarının hiçe sayılmalarına bir türlü alışamadık. Alışamayacağız. Hepimizin malumu özellikle komşu ülkelerde göçmenler şiddete ve insanlık dışı muameleye uğruyor. İnşallah kısa sürede bu durum değişir. Ama konuyla ilgili umutlu olduğumu söylemek çok zor.
Bir başka üzücü olayı daha paylaşayım. Afganistan’da bir aile yeni doğan bebeklerini diğer çocuklarını doyurabilmek için 104 dolara varlıklı bir aileye sattı. Aldıkları 104 dolarla 6 aylık yiyecek aldı. Üstelik bu uygulama yoksulluğun hâkim olduğu ülkeden medyaya yansıyanlardan sadece biri. Maalesef bu tip uygulamaların giderek yaygınlaştığı belirtiliyor. Acı çok acı… Neresinden bakarsanız bakın büyük bir trajedi.
Bugünlerde herkes haklı. Yanlış olduğunu bile bile inat ve fanatikçe fikrini savunuyorlar. Bence bu bir çeşit ruh hastalığı. Çözümü için birkaç tavsiyem var. Haklı olduğunu iddia edenleri bir şekilde psikiyatr ile görüştürmek ya da tamamen iletişimi kesmek. Ben daha çok ikincisini yapıyorum.
Bu arada Kuzey Kore’de Kim Jong İl’in 10’uncu ölüm yıldönümü nedeniyle 11 günlük yas ilan edildi. Ancak en garip olanı ise ülkede vatandaşların mutlu olduklarını gösterecek herhangi bir işaret dahi yasaklanmış olması. Bırakın muhalefet etmeyi bunu hissettirecek bir emare dahi yasak. 21’inci yüzyılda neler oluyor? Bu nasıl bir akıldır?
Sevgiyle ve umutla kalın
İpek Esma Çeşme
