MARTILAR !

Geçtiğimiz gün Hudut Gazetesindeki Köşe yazısında martıları yazmış Kent Konseyi Başkanı Ziya Gökerküçük hocam.

Martılar ile ilgili birçok detaya da girerek uzun bir yazı olmasına rağmen sıkmadan okuttu kendisini.

Ve yaklaşın on iki yıl önce yazdığım “Katil Martılar” başlıklı köşe yazım aklıma geldi.

Rahatsızlığım nedeniyle iki yıl önce kiraya verip başkan bir eve kiracı olarak yerleşmeden önce 5.kattaki dairemin camından karşı apartmanların damlarını seyrederken martıların güvercin avlamalarını izler ve üzülürdüm.

Ve onun için de yazımın başlığını KATİL martılar olarak belirlemiştim.

Oysa doğanın kanunuydu yapılan.

Büyük küçüğü, akıllı aptalı, güçlü güçsüzü yok etmeden hayat sürdürmesi mümkün değil çünkü.

Ama biz çocukluk yıllarımızda Martıyı kitaplardan okur ve resimlerini görürdük.

Birde İstanbul’a ayda yılda bir gittiğimizde denizin üzerinde uçuşan kuşların Martı olduğunu görüp öğrenmiştik.

Çünkü martı denince akla deniz, deniz denince de martı gelirdi eskiden.

Türk filmlerinde İstanbul Eminönü ve Sarayburnu gösterildiğinde martı sesleri ve Vapur sesi verilirdi ve büyük bir duygusallık katardı filmlere.

Tıpkı gurbete giderken Tren sireninin çalması gibi…

Ama şimdi martıların barınma ve beslenme mekânları şehir çöplükleri oldu.

Şimdi Martı denince akla Çöplük geliyor.

Denizlerdeki martılar daha mı masumdular acaba?

Çöplüklerde yaşam mı onları böyle katil durumuna getirdi bilemiyorum ama yaşamın bir gereği demek ki.

Oysa;deniz şehirlerinin, sahillerin, en çok da İstanbul’un süsüdür martılar.

Denize olduğu kadar özgürlüğe sevdalıdırlar.

Ben yine de Martıları eskiden kabul ettiğim masum ve sevimli kuşlar olarak görmek ve kabul etmek istiyorum ve onlarla ilgili bir Atilla İlhan ve Can Yücel’in şiirleriyle yazımı bitiriyorum.

BENİ KOYUP GİTME

Beni koyup koyup gitme, n’olursun

Durduğun yerde dur

Kendini martılarla bir tutma

Senin kanatların yok

Düşersin yorulursun

Beni koyup koyup gitme, n’olursun

Bir deniz kıyısında otur

Gemiler sensiz gitsin bırak

Herkes gibi yaşasana sen

İşine gücüne baksana

Evlenirsin, çocuğun olur

Beni koyup koyup gitme, n’olursun

ATİLLA İLHAN

MARTILAR Kİ

Günlerdir kör köstebek nefsimle öyle hırlı

Ve öylesine harlı ki

Esrik nefesim

Bir kibrit tutsam parlayacak.

Bir sarnıç gemisi diyecekler alev almış

Boğazın iki yakasından

Oysa bir gaz tenekesiyle bir şişe mavi

Gelişi güzel mi güzel bir ocak

Suların ortasında sevgili öfkemle benim

Yanacak bahar erişinceye değin

Soğuktan morarmış kanatlarını

Isıtsın diye martılar

Martılar ki sokak çocuklarıdır denizin

CAN YÜCEL