Hayat denen çizgide her şeyin bir amacı vardır.
Amaçlar yani niyetler, amellerimizin iyiliğini ya da kötülüğünü belirler. İyi niyetle yapılan işler, insanı harama girmemek şartıyla ki helale haram yolla gidilmez, insanın amel defterine iyi olarak yazılır. İnsanın amel defteri belki günahlarla doludur. Ama bir iyilik için tüm kötülükler affedilebilir.
Hayat yolunda insanlar birçok hata yapabilir. Ama af dilemek ve hatayı kabullenmek insanı güzelliğe eriştirir. Çünkü her güzel şey, kabullenmekle başlar. Kaderine razıysan, ancak kaderin değişebilir. Günahlardan kurtulmanın yegane yolu da, hatalarını kabullenip düzelterek yoluna devam etmektir.
Şirk ve kul hakkı dışında hiçbir günah yoktur ki, affedilmesin. Tövbe kapısı her zaman açıktır. Kul hakkını ancak kulun kendisi af edebilme hakkına sahiptir. Affetmek ya da affetmemek ona kalmıştır. Allah insana bu hakkı verir. Bu hakkı sonuna kadar kullanabilir insan.
Dürüstlük her zaman kazanç olmuştur. Ancak İbrahim Peygamber zellesinde büyük putu kırmamış, insanlara tüm putları kıranın o olduğunu söylemiştir. Halbuki bu insanlara ders vermek içindir. Peygamberlerin hepsinin yaptığının bir hikmeti, bir gayesi vardır.
Dediğimiz gibi, bu hayatta niyeti güzel olanlar kazanır. Çünkü gayesi güzel olan insan ancak cennetin kapısından girebilir.
