Kalbi süslemek için sevgi şarttır.
Gerçek sevgiyle kalpler iyileşir.
Gerçek sevgi olmazsa gerçekten kalpler yolda kalır.
İlim aşkı da böyledir.
İlimle uğraşan insanlar mutlu olur.
İlim öğrenmek ve öğretmek insanı bambaşka diyarlara götürür.
İlim insanı olmak için çalışmak çabalamak gerek.
Ancak şöyle bir mısra vardır:
“Aşk imiş her ne alemde ilim bir kiyl ü kal imiş ancak.”
Çünkü kainatın mayası aşktır.
Nedeni şudur ki, ilim Cebrail’dir. Akılla bir yere kadar gidilebilir. Akıl bir yerden sonra durur.
Miraçta Cebrail Sidretü’l Münteha’ya kadar gitti.
Aklın sınırı vardır.
Ancak gönülle miraca insan yükselir.
Çünkü miraca çıkmak ancak kalp ile olur.
Allah’la bir olmak kalp iledir.
Allah sevgisi dolu olan kalp Allah’la bir olur, ulaşamayacağı makamlara kadar yükselir ve insan-ı kamil noktasına ulaşır.
