BAYEZİD DARÜŞŞİFA'SINDA 'AĞAÇLA SARMAŞIK'
Beyazıt Sansı
II. Bayezid Külliyesi ve külliye içindeki Darüşşifa Edirne'de en çok ziyaret edilen yerlerimizdendir. Daha kapısından girdiğinizde etkisi altında kaldığınız Darüşşifa'nın bahçesinde bir şiir sergilenmektedir. Bilmiyorum hiç dikkatinizi çekti mi? Ve başında durup bu şiiri okudunuz mu? Eğer okumadıysanız bence Darüşşifa'nın gerçek fonksiyonunu anlamakta en önemli materyali es geçmiş sayılırsınız.
Ben bu şiiri bu yaz ilk kez fark etmiştim. Ve okumuştum. Okuduğumda da çok etkilenmiştim ve gözyaşlarıma engel olamamıştım.
Önceki gün bu şiir bir mecliste söz konusu olmuştu. Ancak şiiri, yazdığım notlarım arasında bulamadım. Ve dün yeniden bu şiiri okumak ve not etmek için Darüşşifa'ya gittim. Bu şiiri Ahmet Kutsi Tecer (1901 Kudüs - 1967 İstanbul) isimli edebiyatımızın çok büyük şairlerinden birisi 1957 yılında yazmış.
Duygu dolu bu şiiri gelin birlikte bir kez daha yeniden okuyalım.
Bu güzel şiiri bulup buraya koyanlara ayrıca takdir ve teşekkürlerimi iletiyorum.
AĞAÇLA SARMAŞIK
Burada, bu eski Darüşşifa'da
Birbirine âşık iki genç varmış.
Kızın bulunduğu yer loş bir oda,
Oğlanın kaldığı yer daha darmış.
Her sabah avluda buluşurlarmış,
Doluncaya kadar bir kum saati,
Kızın etrafını periler sarmış,
Oğlanın altında bir sihir atı.
Nihayet bir zaman gelmiş, sıhhati
Düzelmiş bu iki sevdalı gencin
Bir anda kaybolmuş hayatın tadı,
Meğer saadetmiş bu onlar için.
Son defa yan yana gelmiş ikisi,
And içmiş bir daha ayrılmamaya;
Kandırıp bu iki âşık herkesi,
Yeniden girmişler Darüşşifa'ya
En sonda acımış onlara Hızır,
Yaptığı bir iksir varmış kendinin,
Uyuduğu zaman Başhekim, Nazır
İlacına katmış her ikisinin.
İçince iksirden bu iki âşık,
Dünyası değişmiş her iki canın,
Kız bir ağaç olmuş, oğlan sarmaşık,
Issız bahçesinde Darüşşifa'nın.
AHMET KUTSİ TECER - 1957
